Sarkozy weet, als geen andere Overheids dienaar wereldwijd, keer op keer de media te halen. Vraag is dan of er hier sprake is van Authenticiteit of van pure Marketing initiatieven, dat laatste is voor mij namelijk ook niet onmogelijk in het ‘geval van Sarkozy’. (nb: voor een inzicht in het onderscheid tussen ‘authenticiteit’ en ‘marketing’ lees de HBR casestudy ‘Authenticity: Is It Real or Is It Marketing?’).
Bij Sarkozy is er vaak sprake van een slip of the tongue: ‘Oeps, het was er uit voordat ik er erg in had!’. Zo ook op de recente ‘Salon de l’Agriculture’. Sarkozy baant zich een weg door de menigte, zoals het past bij een échte politieke celebrity, links en rechts handenschuddend en complimentjes uitdelend. Eén van de aanwezigen, waarschijnlijk een agrariër die door de Franse c.q. Europese overheidsmaatregelen in het nauw is gebracht (….), meldt Sarkozy dat hij van deze vorm van communiceren niet gediend is. Sarkozy antwoordt de man denigrerend ‘Casse toi pauvre con’ (zoiets als ‘Scheer je weg, pechvogel’ & dat is deze man zéér waarschijnlijk). Het filmpje van deze ‘conversatie’ is op YouTube inmiddels een échte hit! Achteraf is de agrariër een held en Sarkozy weer het mikpunt & toch, toch trekt sarko zijn woorden niet in. Dat zegt ook iets….
Kan het u ook overkomen zo’n vergissing, zo’n Freudiaanse verspreking? Wat denkt u? Hoe groot is die kans?
Waarschijnlijk is de kans daarop groter dan dat u dit nu voor mogelijk houdt. Er gebeurt ‘iets’ binnen uw organisatie en hup uw hersenen zetten u aan om daar direct, primair(!), op te reageren. Sommige managers realiseren zichzelf, even later tijdens hun zelfreflectie, dat dit toch niet zo’n handige zet was (….). Andere managers zijn zichzelf van geen kwaad bewust (nb: Sarkozy, dus, ook niet) & gaan door op het ingeslagen pad.
Voorbeeld. In de Missie van uw organisatie staat ‘de Tevredenheid van de Klant!’ hoog in het vaandel. Op een goed moment, later blijkt dat toch niet zo ‘goed’ te zijn…., bent u in een geanimeerd gesprek met enkele van uw medewerkers; ‘eindelijk’ denkt u. Op dat moment komt uw p.a. binnen en zij meldt dat ‘klant X aan de telefoon is’. Nu is klant X, ook, een gewaardeerde klant maar niet uw Grootste, uw Belangrijkste. Dus enthousiast reageert u: ‘Zeg maar tegen X dat ik er niet ben.’……
Raadt eens: wat denk u? Hoeveel van de aanwezigen bij uw ‘geanimeerde gesprek’ zeggen later op de dag tegen de telefoniste: ‘Zeg maar dat ik er niet ben.’? Ik zal u een handje helpen: dat zijn er meer dan u nu denkt. (nb: ‘Hoe zat dat ook al weer met onze Missie?’ is dan de vraag in de laatste Bestuursvergadering van dit jaar)
Herkent u dit? Staat u ook voor zo’n uitdaging? Dan heb ik een oplossing voor u (& voor Sarkozy ook).
