De Thuiszorg & het Boomerang Principe.

Het Boomerang Principe ofwel Oorzakelijkheid, Causaliteit, Oorzaak <=> Gevolg. Het Boomerang Principe, of effect, kent zowel een filosofische, een boedhistische, een wetenschappelijke als een juridische betekenis. Eenvoudig gezegd: je kan pas Nemen als je eerst Gegeven hebt. Je ontvangt pas Rendement nadat je Investeerde. Logisch, toch?

Nou, niet iedereen vindt dat voordeel van het Boomerang Principe even logisch. Zoals bijv. relatief veel bestuurders in de, toch al geplaagde, Thuiszorg. Dat blijkt tenminste uit het 'Over de Top' onderzoek van de SP.

In de Thuiszorg sector heerst, volgens SP leider Agnes Kant een mentaliteit van 'pakken wat je pakken kan'. Dat 'terwijl werkers in de thuiszorg onder druk gezet worden om salaris in te leveren en de hulp verschraalt.'

Da's niet best. Slecht voorbeeld doet Slecht volgen, aldus het tegenovergestelde van het Boomerang Principe, maar is dat ook overal zo?

Eén van onze buurvrouwen lijdt aan een ernstige ziekte, een ziekte die haar uiteindelijk fataal zal worden. Iedere ochtend, als ik onze Kangal uitlaat, zie ik op haar oprit een auto staan. Die auto, soms wisselend, is van een medewerker van de thuiszorg. Zij helpt onze buurvrouw bij haar ochtendritueel. Naar dat wat ik hoor doen ze hun werk goed.

Dat laatste is opmerkelijk, opmerkelijk dat mijn buurvrouw geen frustratie merkt bij deze thuiszorg medewerkers want: 'Vele medewerkers in de thuiszorg raken gefrustreerd omdat zij hun werk niet meer naar eigen inzicht kunnen doen. Door de marktwerking en concurrentie op prijs worden medewerkers in de thuiszorg gevraagd offers te brengen door salaris in te leveren. Maar ook verpleegkundigen verdienen na hun hoge opleiding en na jaren inzet vaak niet meer dan 1500 euro per maand.', zo meldt de SP in haar rapport 'Over de Top'.

Ergo: hoe lang blijft de (boomerang)boog van de thuiszorg medewerker nog gespannen?

Waar komt die frustratie vandaan? Ook dat weet de SP:

  • => 'Veertig procent van de bestuurders in de thuiszorg verdient meer dan Balkenende. Minister president Balkenende verdient op jaarbasis 186.000 euro en een minister verdient 169.000 euro per jaar. Een Kamermeerderheid vindt dat het ministersalaris als maximum moet worden gehanteerd, ook het kabinet gaat bij maximering uit van het ministersalaris. Van de 157 bestuurders van 66 thuiszorgorganisaties verdienden 64 bestuurders op jaarbasis meer dan het salaris van de minister president, dit is 40 procent.' Tuurlijk komt zo de reactie: 'goede bestuurders zijn moeilijk te vinden' & dus duur. Dat vraag ik me toch af: slechts een procentueel klein deel van onze beroepsbevolking ontvangt voor hun inzet meer dan € 100.000. Onder die € 100.000 salaris zijn er volgens mij nog meer dan voldoende capabele & jonge managers (m/v) te vinden, zelfs voor een bestuursfunctie in de thuiszorg!
  • => 'Vertrekbonussen. De vertrekpremie van 650.000 euro aan de heer Tanke van Amsterdam Thuiszorg heeft voor flink wat beroering gezorgd. Maar er zijn meer organisaties die een vertrekpremie hebben betaald. Van de onderzochte organisaties betaalden er twaalf een vertrekpremie aan een bestuurder, in totaal aan veertien bestuurders die vertrokken.' Niet iedere bestuurder functioneerde ondanks die € 100m+ naar behoren, zeggen we dan maar.

De SP signaleert dat de thuiszorg toch vooral opereert met openbare middelen, AWBZ. Als je dat geld als organisatie nu vooral besteedt aan verdeling onder het bestuur, tja dan kun je voor de zorg aan het bed zoals dat van mij buurvrouw, wel eens geld tekort komen; een boomerang dus.

De SP refereert naar de (nb; NL) Health Care Governance Code. Sinds 2005 is 1 van de toezichthouders op de Code de Nederlandse Zorgautoriteit (nb; dat de site op het moment van schrijven uit de lucht is, zal wel toeval zijn.....). De Missie van het NZa is, volgens deze Code:  ‘De NZa maakt en bewaakt goed werkende zorgmarkten. De belangen van de consument staan daarbij centraal. Efficiëntie op korte en lange termijn, markttransparantie, keuzevrijheid, toegang tot zorg en de kwaliteit zijn gewaarborgd. De consument krijgt zo de beste waar en waarde voor zijn zorgeuro'

Als we 'Over de Top' lezen, dan is de NZa in die Missie niet helemaal geslaagd. (sic.) 

Is het dan allemaal kommer en kwel in de thuiszorg? Zijn er misschien ook nog positieve zaken te melden? Jawel, de SP weet ook te berichten dat er 1 lichtpuntje is:

 'Onbezoldigd? Er kwam in de inventarisatie één stichting voor met een onbezoldigd bestuur (Rudolf Steiner Verpleeghuis).' Wellicht begrijpen ze daar in Den Haag nog het best, het Boomerang Principe. Maar ja, er is daarvoor wel een verklaring: 'Rudolf Steiner' opereert op het antroposfisch gedachtengoed. Het lijkt(!) er op dat RS in staat is en blijft goede thuiszorg te bieden.

Zouden meer bestuurders kunnen doen, die boomerang oppakken.

Kom met uw praktijkervaringen op het terrein van managen en organiseren

Deel uw kennis, schrijf 3 columns of artikelen en ontvang een gratis pro-abonnement (twv €200)

Word een pro!

SCHRIJF MEE >>

Hans
Nu staat de thuiszorg wel in de belangstelling, maar dit fenomeen zie je in de gehele zorgsector. En nog afgezien van de Balkenende norm, het hogere management weet ook van wanten. Het uitvoerende personeel - die het werk moeten doen - krijgen met een steeds hogere werkdruk te maken en de locatiemanager krijgt een (absoluut niet verdiende) salarisverhoging. Er wordt geconcurreerd&nbsp; op arbeidsomstandigheden en dat is ook precies de visie van Balkelende-club (de neo-klassieke economische filosofie). We kunnen zien waar dat met name in de USA toe leidt. Nu wordt er geprobeerd middels een kwaliteitssysteem de zorg op niveau te houden, maar het zijn de werkpaarden die het werk moeten doen. Geef je die te weinig voer, zullen de werkpaarden steeds langzamer gaan trekken en op een gegeven moment zullen de ze het verrekken om nog een poot te verzetten. Donner en de SER hebben het Nederlandse Centrum voor Sociale Innovatie (NCSI) bedacht. Daar hebben ze het o.a. over &quot;verwaarloosde organsaties&quot;.&nbsp; Leuke initiatieven, maar ik heb meer het idee dat het een bliksemafleider is om de aandacht af te leiden van de echte problemen. Want in een klimaat waar de zorg nu in is beland, kan er geen sprake zijn van sociale innovatie, eerder van asociale innovatie. Ik moet nog zien dat dit werkgeverskabinet echt iets gaat doen aan de zichzelf verrijkende top en aan zwaar verwaarloosde organisaties.
henri
Al jarenlang ben ik werkzaam in de diverse sectoren in de zorg. Wat mij daarin nu erg stoort is dat je merkt dat de bezieling van mensen in de zorg verdijnt. Dat inderdaad bestuurders alleen maar bezig zijn zichzelf te verrijken en dat ze de ballen verstand hebben (er zijn uitzonderingen) van de inhoudelijke zorg. Je merkt als je in organisaties komt dat het geen &quot;ziel&quot; heeft. Een kille berekende mentaliteit. Uurtje factuurtje..... Marktwerking in de zorg? Bestuurders weten vaak niet hoe ze dat nu moeten implementeren. Dat kunnen ze ook vaak niet omdat het van die old boys netwerken zijn en men elkaar de hand boven het hoofd houdt. Volgens mij zou het al een hele stap zijn als bestuurders werkelijk aandacht hebben voor patienten, voor medewerkers, trots zijn op het vak, werkelijke interesse voor het zo moeilijke vak. Medewerkers in het middelpunt zetten en er alles aan doen dat die hun werk op een normale manier kunnen doen. Dat betekent weg met de leaseauto en de chauffeur... Zelf op de barricade staan met de medewerkers en zorgen dat de bezieling terugkomt in de zorg. Dat medewerkers trots kunnen zijn op hun bestuurders, de organisatie waarin ze werken. Dus meer bestuurders met ballen........ Er voor gaan staan zou ik zeggen. Respect moet je verdienen.....